Zabijanie swoich dzieci w scenariuszach (i nie tylko)

Frazę „Kill your darlings” można znaleźć w większości podręczników do pisania (nie tylko) scenariuszy filmowych. Zwykle ów zwrot przypisuje się Faulknerowi, jakby próbując wzmocnić radę autorytetem znanego autora. Nie taki głupi zabieg, bo „zabijanie dzieci” to elementarz dobrego pisania.

O co chodzi w zabijaniu dzieci (murder your darlings)?

***

[Należy] wyciąć wszelkie sceny niezwiązane z główną linią fabularną. Może są tu jeszcze jakieś cudowne pomysły, do których jesteś szczególnie przywiązane, a które po prostu są niepotrzebne. Bądź obiektywny. Bądź brutalny. Bez wchodzenia w szczegóły chciałbym was zachęcić, byście nie próbowali być zbyt cudowni. Nie zapominajcie o słowach Williama Faulknera: „Każdy pisarz musi nauczyć się zabijać swoje ukochane dzieci”. 

Lew Hunter, Kurs pisania scenariuszy, tłum. Tomasz Szafrański, Myślenice 2013, s. 212.

***

W Hollywood istnieje brutalne powiedzenie: „zabij dzieciątko”; jeśli w scenariuszu jest fragment, do którego jesteś szczególnie przywiązany, jeśli to twoje „dziecko”, wytnij je, bo prawdopodobnie nie przemawia do innych. Często tak rzeczywiście jest: zachowujemy daną kwestię czy scenę, choć w głębi duszy wiemy, że nie ma dla niej miejsca w scenariuszu. Zdarza się, że jest to kwestia lub scena, która podsunęła ci pomysł całego scenariusza (...).

Jednak nie usuwaj owego dziecka automatycznie. Czasami to istna perełka i świetnie się sprawdza! Chcąc wiedzieć, które „dzieci” zachować, naucz się obiektywizmu, zidentyfikuj słabe strony, usuń usterki.

Robin U. Russin, William Missouri Downs, Jak napisać scenariusz filmowy?, tłum. Ewa Spirydowicz, wyd. 6, Warszawa 2011, s. 286.

***

Powiedzonko o „zabijaniu dzieci” przypisywano nie tylko Faulknerowi. Miał je ukuć Oscar Wilde, Czechow, Stephen King, Ernest Hemingway... W rzeczywistości autorem tych słów jest Arhur Quiller-Couch (1863–1944), angielski pisarz i profesor na Uniwersytecie w Cambridge, który w 1914 roku podzielił się radą ze studentami w czasie wykładu.

Quiller-Couch jako pisarz nie wybił się ponad przeciętność, ale ukształtował gusta całego pokolenia twórców, publikując antologię poezji angielskiej The Oxford Book of English Verse, 1250–1900. Praca rozeszła się w gigantycznym nakładzie pół miliona egzemplarzy.

Bibliografia

Dufresne John, The lie that tells a truth. A guide to writing fiction, New York 2004, s. 88–89.

Wickaman Forrest, Who Really Said You Should “Kill Your Darlings”?, slate.com, 18.10.2013 [dostęp 4.01.2023].